به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، عماد الحطبه تحلیلگر اردنی در یادداشتی نوشت: رژیم صهیونیستی از خروج دیپلمات هایش از اردن، مصر، بحرین و مراکش خبر داد، از صهیونیست‌ها خواست به این کشور‌ها سفر نکنند و به کسانی که آنجا هستند توصیه کرد به سرعت خارج شوند. ناگفته نماند، همه این کشور‌ها با رژیم صهیونیستی روابط دیپلماتیک دارند و دولت‌هایشان گوش‌های خود را نسبت به شنیدن خواسته‌های مردمی برای قطع روابط و اخراج دیپلمات‌های صهیونیست می‌بندند.
«سفارت رژیم صهیونیستی در سرزمین عربی وجود ندارد» تقریباً رایج‌ترین شعار تظاهرکنندگان در کشور‌هایی است که روابط خود را با دشمن صهیونیستی عادی کرده اند. در واقع، برخی جوانان اردنی توانستند وارد حریم سفارت رژیم صهیونیستی شوند و برخی وسایل را آتش بزنند.
با وجود ابراز طرفداری فلسطین از سوی مقام‌های دولتی کشور‌های عادی کننده روابط، عملکردشان در میدان عمل نشان دهنده تعصبشان نسبت به مخالفت با اشغالگری نیست و این گونه استنباط می‌شود، می‌خواهند مقاومت را مسئول بروز موج خشونت در سرزمین‌های اشغالی جلوه دهند. در عین حال آن‌ها برای حفظ ظاهر اقدامات دشمن صهیونیستی و کشتار زنان و کودکان را محکوم میکنند.
این کشور‌ها بر این باورند، نقششان بیش از نقش صلیب سرخ نیست و به اعطای کمک‌های امدادی و دارویی محدود می‌شود. این نگرش سؤالی را به ذهن متبادر می‌کند؛ ارتش کشور‌های مذکور برای چه زمانی کارایی دارد و سلاح‌هایی که سالانه میلیارد‌ها دلار برایش هزینه میکنند، برای چیست؟
البته این سؤال نیازی به پاسخ ندارد، زیرا شاهد سرازیر شدن این سلاح‌ها به سمت تروریست‌ها در سوریه، بمباران لیبی و یمن بودیم که با غزه به عنوان بزرگترین فاجعه انسانی روی کره زمین رقابت میکنند. خودرو‌های نظامی را نیز در خیابان‌ها می‌بینیم که در تعقیب شهروندان معترض علیه قتل‌عام صهیونیست‌ها یا کسانی هستند که حقوق اولیه مردم را مطالبه میکنند.
دیپلمات‌های عرب و بین‌المللی به اجلاس صلحی فکر می‌کردند که حتی قبل از شروع به‌شدت شکست خورده بود؛ اجلاسی که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را به نمایندگی از فلسطینیان دعوت کردند، در حالی که او دیگر چنین جایگاهی ندارد و فلسطینیانی که در غزه می‌جنگند، تنها نماینده قانونی مردم کشورشان، بلکه نماینده اعراب آزاده و شریف هستند.
اجلاس قاهره که شکست خورده کارش را آغاز کرد، با ناتوانی در صدور بیانیه‌ای که دست کم خواستار پایان دادن به خشونت باشد، به کار خود پایان داد تا شکست مضاعفی را متحمل شده باشد. یک روز بعد از آن اجلاس، نیروهای صهیونیستی در ۲۴ ساعت ۲۴ قتل عام انجام دادند که در آن ۲۶۶ نفر ازجمله ۱۱۷ کودک شهید شدند. قطعاً خون شهدا گریبانگیر همه کسانی است که در سالن اجلاس نشسته بودند.
در مقابل، نیروهای امنیتی با تظاهرکنندگان مسالمت آمیزی که برای اعتراض به مواضع کشورهایشان و آنچه در غزه در حال وقوع است به خیابان‌ها ریختند، مقابله میکنند. ده‌ها مورد دستگیری، انتشار گاز اشک آور، زدن افراد با باتوم و استقرار نیروهای مرزبانی به وضوح نشان می‌دهد این کشور‌ها بدون توجه به اظهارات مقام هایشان، طرفدار چه کسانی هستند.
مردم چاره‌ای جز این نداشتند اوضاع را در دست بگیرند و دیپلماسی مردمی خود را در مواجهه با شکست دیپلماتیک دولتی آغاز کنند. سفارتخانه‌های خالی رژیم صهیونیستی بیانگر موفقیت اراده مردم برای قطع رابطه با رژیم جنایتکار است. دیپلماسی مردمی است که هزاران شهروند عراقی را به سمت مرز‌های اردن هدایت کرد و به دنبال رسیدن به مرز فلسطین برای شرکت در نبرد با برادران فلسطینی خود بودند. کمپین‌های تحریم شرکت‌های آمریکایی شکل گرفت و آن دسته شرکت‌هایی که حمایت خود را از رژیم صهیونیستی اعلام کرده بودند، تحت تأثیر مخالفت‌های مردمی مجبور شدند از مواضع خود عقب نشینی کنند.
دیپلماسی مردمی در تقابل با روایت صهیونیستی مورد حمایت غرب از حوادث غزه پدیدار شد و هزاران نفر در کمپین‌های همبستگی با ملت فلسطین شرکت کردند. مهم‌ترین چیزی که دیپلماسی مردمی توانست محقق کند، بازنمایی موضوع فلسطین از بنیان آن، یعنی زمان تأسیس رژیم جعلی صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ میلادی است. دلسوزان خارجی به روایت استعمارگرانی پرداختند که قصد داشتند موضوع فلسطین را تنها یک درگیری که در سال ۱۹۶۷ میلادی آغاز شد و همچنان ادامه دارد، جلوه دهند.
دیپلماسی مردمی با نامه مادر شهید ابراهیم حسن عطوی از جنوب لبنان به سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله که در آن تأکید کرد، فرزندش و همه فرزندانش را در راه خدا تقدیم مقاومت می‌کند، به اوج خود رسید.
نبرد ادامه دارد و دیپلماسی مردمی عربی با هدف قرار دادن پایگاه‌های آمریکا در عراق و ورود انصارالله به خط نبرد به کار خود ادامه می‌دهد. این دیپلماسی مردمی بازگشت ناپذیر یا به تعبیری دیگر، غیر قابل ترمیم است. هشدار‌های رژیم صهیونیستی به شهروندانش چیزی جز اعلام هشدار دستگاه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی مبنی بر آمادگی اعراب برای پایان دادن به روند عادی سازی روابط با توسل به زور نیست.
پیروزی در دسترس مقاومت است، مردم و مقاومت راهبری نبرد با دشمن را برعهده دارند و تنها کاری که باید انجام داد، این است چراغ مقاومت، از جنوبی‌ترین نقطه لبنان تا جنوبی‌ترین نقطه فلسطین روشن باقی بماند.
منبع: راهبرد معاصر
انتهای پیام/ ۱۳۴
