گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ امیرعباس صادقی؛ خبر هولناک است و قابل تامل؛ «طبق اخبار رسانه‌های بین‌المللی مستقر در غزه روز شنبه، ۴ نوامبر (۱۳ آبان) مصادف با بیست و نهمین روز از نبرد «طوفان‌الاقصی» اعلام کرد که تاکنون ۴۶ خبرنگار مستقر در غزه، هدف حملات رژیم اشغالگر قرار گرفته و به شهادت رسیده‌اند.»
آمار‌ها حاکی از آن است که از آغاز حملات رژیم صهیونیستی به غزه تاکنون ۴۶ خبرنگار شهید شده‌اند. نزدیک به نیمی از آن‌ها روزنامه‌نگارانی هستند که به عنوان عکاس یا فیلمبردار سعی می‌کردند فاجعه انسانی در فلسطین را مستند کنند.
طبق قوانین بین‌المللی بشردوستانه، روزنامه‌نگاران افرادی غیرنظامی محسوب شده و نباید مستقیماً مورد هدف قرار گیرند، اما آن چیزی که این روز‌ها در غزه در حال رقم خوردن است نشان می‌دهد که رژیم کودک‌کش اسراییلی به هیچ اصل و قانونی پایبند نیست و هیچ کس از گزند آسیب‌های او در امان نمی‌باشد.
مروری بر لیست خبرنگارانی که در این اتفاق شهید شدند و واکنش‌های افراد و گروه‌های مختلف به این جنایت بزرگ نکات قابل تاملی را یادآوری می‌کند؛ «محمد ابوحطب»، خبرنگار تلویزیون فلسطین، آخرین خبرنگاری بود که در روز‌های گذشته شهید شد تا به جمع ده‌ها تن از همکاران شهیدش بپیوندد و البته یکی دیگر از بلندگو‌های صدای حقیقت خاموش شود.
نظامیان رژیم صهیونیستی، ابوحطب و تعدادی از اعضای خانواده‌اش را پس از هدف قرار دادن خانه‌اش در خان یونس ترور کردند تا تلاش‌های او در جریان پوشش خبری تجاوزات آن‌ها به غزه و انتقال پیامش به جهانیان را متوقف کنند.
شهادت محمد ابوحطب موجی از واکنش‌های مختلف را به همراه داشت و رسانه‌های عرب زبان و انگلیسی به این اتفاق واکنش نشان دادند. «میک والاس» قانونگذار ایرلندی پارلمان اروپا، با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشته بود: دولت آپارتاید اسرائیل روزنامه‌نگارانی را هدف قرار می‌دهد که جرات می‌کنند جنایات جنگی آن‌ها را افشا کنند.
با درنظرگیری جمیع اوصاف به نظر می‌رسد که افزون بر همه جنایت‌هایی که رژیم غاصب صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه مرتکب می‌شود جنایت دیگری نیز در حال رقم خوردن است و آنهم زیرپاگذاشتن قوانین بین‌المللی مبنی بر صیانت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در صحنه جنگ است. اتفاقی که شاید بهتر باشد اسمش را «رسانه‌کشی» یا «خفه کردن صدای حقیقت» بگذاریم.
نباید فراموش کرد که از همان ساعات ابتدایی عملیات طوفان الاقصی این خبرنگاران و اهالی رسانه بودند که لحظه به لحظه همه اتفاقات را گزارش کردند تا مشخص شود که رژیم غاصب صهیونیستی دست به چه جنایت بزرگی زده است. در حقیقت خبرنگاران تبدیل به بلندگویی برای شنیده شدن صدای مظلومیت مردم غزه شدند، اما واکنش اسراییلی‌ها از میان برداشتن آن‌ها و حذفشان بود.
حال سوال اصلی این است که در این شرایط چه باید کرد؟ چگونه می‌توان در برابر این نقض صریح قانون ایستاد و از وقوع آن جلوگیری کرد؟
اولین انتظار از خود اهالی رسانه و طرفداران آزادی مطبوعات است که با استفاده از ظرفیت رسانه‌ای در اختیار خود و اعمال فشار بر رژیم صهیونیستی به این اقدام واکنش نشان داده و هرگونه کشتار اهالی رسانه را محکوم کنند. اگر این واکنش‌ها به صورت زنجیره‌ای و دومینووار ادامه داشته باشد حتما نتایج خوبی به همراه خواهد داشت. نباید قدرت رسانه را دست کم گرفت.
کریستوف دلور، دبیرکل گزارشگران بدون مرز، واکنشی از همین جنس داشته و در صفحه شخصی خود نوشته است: ما رسماً از مقامات رژیم صهیونیستی می‌خواهیم که به اقدامات نظامی که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند و منجر به کشته شدن غیرنظامیان از جمله روزنامه‌نگاران می‌شود، پایان دهند.
دومین انتظار از نهاد‌های بین‌المللی و حقوق بشری است که به این نقض صریح قوانین بین‌المللی واکنش نشان داده و خواستار توقف کشتن خبرنگاران شوند. اکنون وظیفه بسیار مهمی به دوش نهاد‌های بین‌المللی قرار دارد و باید تمام قد از حقوق خبرنگاران دفاع کنند.
سومین موضوع اطلاع‌رسانی همه جانبه درباره خبر شهادت کسانی است که در این جنگ جانشان را از دست دادند چرا که با این کار می‌توان دنیا را نسبت به اتفاقی که علیه خبرنگاران رخ می‌دهد آگاه ساخت. آگاه کردن دنیا از یکسو دو دستاورد خواهد داشت؛ اولا ذات خبیث رژیم غاصب صهیونیستی را به جهانیان نشان داده و ابعاد دیگری از جنایت آن‌ها را نشان می‌دهد و ثانیا می‌تواند زمینه را برای ایجاد یک مطالبه عمومی جهانی برای توقف کشتار خبرنگاران و اهالی رسانه فراهم کند.
در جمع‌بندی باید گفت رژیم غاصب صهیونیستی مرتکب جنایتی بزرگ و نقض صریح قوانین بین‌المللی شده است. یا می‌توان دست روی دست گذاشت و شاهد جنایت بزرگتری علیه اهالی رسانه بود یا اینکه خود اهالی رسانه برای نجات جان همکاران‌شان در غره کاری کنند. بهترین راه استفاده از خود ظرفیت رسانه و ایجاد فشار برای نهاد‌های بین‌المللی برای توقف این موضوع است.
انتهای پیام/ 121
