گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس - شیخ ابوالقاسم علیزاده، نماینده ولی فقیه در سپاه محمد رسول الله (ص)؛ خدای رحمت کند امام راحل را که در همان اوایل پیروزی انقلاب از مسجد به عنوان سنگر یاد فرمودند و سپس تصریح داشتند که ما مساجد را برای اداره همه‌ی امور می‌خواهیم و هشدار دادند که مساجدتان را حفظ کنید که دشمن بدنبال آن است که مساجد را خلوت کند و شما را از مساجد باز دارد.
رهبر فرزانه انقلاب نیز بار‌ها در اهمیت و نقش مساجد سفارشات قاطعی داشته اند، از جمله اینکه به هیئت‌های مذهبی فرمودند از مسجد برای برگزاری هیئت استفاده کنید و تا مسجد هست جای دیگری سزاوار نیست جلسات هیئت برگذار بشود.
گویا از این رهگذر، فقط دشمنان و معاندان و عوامل نفوذی داخلی شان باید پیام امامین انقلاب را بخوبی دریافت و نسبت به آن تدارک دیده و عملی به عکس انجام می‌دادند.
متاسفانه پس از ۴۵ سال از عمر بابرکت انقلاب وقتی به ارزیابی و آسیب شناسی منصفانه می‌نشینیم متوجه می‌شویم که: مجموعه‌ای که سرش بی کلاه مانده است، سرچشمه و سنگر اصلی انقلاب؛ مسجد است.
مسجد؛ مظلوم‌ترین و فراموش شده‌ترین نهاد، در جامعه و بلکه نظام است. اصلا نه اینکه یک روزی از همین مساجد فریاد‌ها بلند شد و انقلاب را علمداری کرد و با پیروزی؛ زمینه‌ی استقرار و بسط قدرت و ثروت را در این کشور فراهم ساخت. مگر فراموش کردیم روز‌های پراز التهاب فتنه‌ی اعظم، جنگ تحمیلی را که فرزندان مسجدی میهن از همین سنگر‌های مساجد؛ دفاع مقدس را پشنیبانی و اداره می‌کردند؛ و دشمن بخوبی تشخیص داد و در گذر زمان سنگر اصلی را نشانه گرفت و البته دوستان ناآگاه و غافل هم براین تهاجم کور، خصم دون را یاری کرده و با غفلت از ظرفیت‌ها و کارکرد‌های بی نظیر مساجد؛ از هرگونه بی مهری و اجحاف در حق مساجد؛ دریغ نکردند.
با وجود مساجد که خود بمنزله سرای مطمئنی برای محله بود، به موازاتش سرای محله علم کردند تا دامنه‌ی فرهنگسراهایشان را نیز به محله‌ها تسری بدهند و بدینسان مو دماغی برای مساجد ایجاد کرده باشند تا شاید از اثرات و رونق سنگر انقلاب بکاهند و البته تا حدودی هم موفق شدند. وضعیت نامناسب بسیاری از مساجد و نمازخانه‌ها در سطح کشور بهترین گواه این مدعاست. تازه این علاوه بر نیاز بیش از ۹۰ هزار مسجدی است که به تناسب سرانه جمعیتی باید ساخته می‌شد.
به راستی آیا هیچ توجه کرده اید که از کجا ضربه خورده و آسیب دیده ایم؟ و یا کدام گلوگاه را با غفلت و خواب رفتگی، به گرگ‌های گرسنه واگذار نموده ایم؛ که نه فقط شبکه عظیم مسجد، بلکه تمام بستر‌های تربیتی، که با فرهنگ توده‌ای و محیط جامعه، مستقیم سر و کار دارد.
متاسفانه صاحب و متولی درست و مقتدری نداشته و هنوز هم ندارند: مسجد، خانواده، امر به معروف و نهی از منکر و محله و البته مدرسه که هنوز با ساختار و تشکیلات وارداتی به جای مانده از دوران طاغوت، عرصه‌ی عظیم تعلیم و تربیت را اداره می‌کند؛ تاجایی که نهاد جوشیده از انقلاب، امور تربیتی را هیچ وقت زمان تحمل نکرده و همچنان پس زده است. از این گذشته، سیستم وارداتی مدارس غیر انتفاعی با بسته‌ی دانشگاه آزادش، پیش کش صاحبان اندیشه‌های انحرافی و لیبرالی.
از شما خواص و عوام می‌پرسم آیا دیده بان تیز بین انقلاب امام خامنه‌ای (مدظله) در اردیبهشت ماه سال قبل ۱۴۰۲، پس از آسیب‌های جنگ شناختی و فتنه ترکیبی که البته به گواه هجمه‌های مرموز و نرم به حریم فرهنگ دین و عفاف و حجاب، دشمن زهر خودش را ریخت، مثل همیشه قاطع و شفاف هشدار ندادند که: تعلیم و تربیت؛ شان دستگاه حاکمه است و قابل واگذاری نیست؛ و مگر در ادامه نفرمودند: بروید مدارس دولتی را تقویت و پشتیبانی کنید. آیا کسی این دستور را وقعی نهاد؟
و البته اگر اراده‌ای هم به میدان آید ساختار کهنه‌ای که بر تار و پود تعلیم و تربیت کشور مانند بختکی سایه انداخته است اجازه نمی‌دهد کاری صورت پذیر. مگر آنکه یک انقلاب تحولی و نهادی در آموزش و پروش کشور صورت پذیرد. چیزی که در گام دوم انقلاب نیاز مبرم بسیاری از نهاد‌ها و سازمان‌های فرهنگی و دولتی و آموزشی اعم از حوزوی و دانشگاهی است. امر مهم نهادسازی که حضرت امام به دلیل بروز جنگ تحمیلی آن را عقیم گذارد تا جایی که دستور ایشان مبنی بر تاسیس نهادی تحت عنوان امر به معروف و نهی از منکر پشت درب‌های شورای انقلاب وقت؛ دفن شد؛
و البته بعد‌ها نیز برخی نهاد‌های جوشیده از انقلاب نه تنها نهاد‌های به جای مانده از طاغوت را تحلیل نبردند که مانند کمیته‌های انقلاب و جهاد سازندگی، به سرنوشت امور تربیتی دچار شده و خود تحلیل رفتند و آیا این آسیب‌ها جز نتیجه غفلت برخی مسئولان درشت دولتی در گذر زمان و نیز تاخت و تاز نفوذی‌ها و سلبریتی‌های فرهنگی و سیاسی که دل به فرهنگ و فلسفه غرب داشته و دارند و به لیبرال بودن و روشنفکری بیمار خود، افتخار می‌کنند؛ نیست؟
انتهای پیام/ 112
