به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاعپرس، علل عقبنشینی عراق از خاک ایران، تصمیم ایران مبنی بر اصلی قلمداد کردن جبهه عراق و تعقیب متجاوز و احتمالات این تصمیم، موضوع اصلی تفاسیری است که خبرگزاری فرانسه، رادیو کلن و روزنامه فرانکفورترآلگمانیه و دیلیتلگراف در سال ۱۳۶۱ بدان پرداختند.
خبرگزاری فرانسه در این باره نوشت: امتیازی که عراق با اعلام عقبنشینی نیروهایش پس از قبول چندین شکست مهم از اراضی اشغالی ایران به این کشور داده است، به نظر میرسد که برعکس باعث شده باشد تا رهبران ایران، در تصمیم خود راسختر شده و با صدای محکمتری سخن بگویند.
برای اولین مرتبه آنچه تاکنون تلویحاً به آن اشاره میشد، بهطور علنی عنوان گشته است. جمهوری اسلامی ایران با رژیم کافر بعثی هرگز مذاکره نخواهد کرد. بدون تغییر رژیم بغداد مناقشات ادامه داشته و جنگ احتمالاً به عراق کشیده خواهد شد.
شخصیتهایی چون حجتالاسلام رفسنجانی و سرهنگ صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی اعلام کردهاند که جنگ تا سقوط صدام ادامه خواهد یافت و این اولین گام در راه آزادسازی بیتالمقدس میباشد که از مسیر کربلا میگذرد.
از نقطهنظر نظامی، نیروهای ایرانی که در موضع قدرت به سر میبرند، هر زمان که اراده کنند میتوانند در خاک عراق نفوذ کنند. سؤالاتی که ذهن کارشناسان نظامی بیگانه در تهران را به خود مشغول داشته، چنین است: تا کجا؟ و برای چه مدت؟
خبرگزاری فرانسه سپس با اشاره به تأثیرات جهانی ورود ایران به خاک عراق، نوشته است: از نقطهنظر سیاسی، تهران بهطورقطع متحدین انگشتشمار خود را از دست خواهد داد و سفارتخانههای مقیم تهران تأیید مینمایند که این متحدین بهشدت تهران را از نفوذ به خاک عراق و عبور از مرز نهی میکنند.
رادیو کلن هم اینگونه تحلیل کرد که به نظر میرسد که ایران تصمیم خود را جهت پیش روی در خاک عراق گرفته است. بههرحال این همان چیزی است که رئیس مجلس شورای اسلامی ایران اعلام کرد.
این رادیو با اشاره به این سخن آقای هاشمی که امید میرود در ماه مبارک رمضان شاهد پیروزی جدید و فصل تازهای در تاریخ اسلامی باشیم، گفت: بهاینترتیب مقاصد و هدفهای حکومت انقلاب اسلامی در ایران آشکار گردید، زیرا چنین به نظر میرسد که دولت تهران در حال حاضر و از طریق تحقق پیروزی کامل علیه رژیم عراق میخواهد توفان انقلاب اسلامی را به کناره جنوبی خلیجفارس انتقال دهد.
رادیو کلن در ادامه تفسیر خود با اشاره به اینکه هدف نهایی ایران از حمله به عراق باز کردن راهی بهسوی اسرائیل برای رهایی قدس است، افزود: شروع حمله علیه عراق همسایه به معنی اعلام جنگ علیه دیگر کشورهای عربی حوزه خلیج (فارس) نیز میباشد. اظهارات مقامات تهران حاکی است که آنها از حمله به عراق فقط یک هدف در پیش دارند و آن مبارزه علیه اسرائیل است.
همانطور که میدانیم ایران قبلاً نیروهای خود را برای جنگ با اسرائیل به لبنان اعزام کرد و با همین اقدام توانسته است به اراده سیاسی خود مبنی بر ایستادگی در کنار جنگجویان فلسطینی علیه نیروهای اسرائیلی تأکید نماید، اما در حال حاضر مقامات ایرانی گفتهاند راه لبنان از عراق میگذرد.
نشریه آلمانی فرانکفورترالگمانیه نیز طی تفسیری تحت عنوان تلاشهای صدام حسین رئیسجمهوری عراق جهت نجات از جنگ با ایران به دستآویز صدام جهت پایان جنگ، یعنی مبارزه علیه اسرائیل، اشارهکرده و نوشته است: صدام حسین اکنون جنگ با اسرائیل را بهعنوان دلیلی بر اهمیت آرمان مشترک تمامی مسلمین مطرح میسازد و این در حالی است که آیتالله خمینی رهبر ایران بهآسانی حاضر به پایان دادن به مناقشه بین دو کشور نیست و بر درخواستهای ایران ازجمله پرداخت خسارت جنگی از سوی عراق و حق عبور از این کشور برای رفتن به لبنان اصرار دارد.
عراق قادر به پرداخت خسارت جنگی نیست، این کشور خود به خاطر مخارج جنگی بهشدت در قرض فرورفته است. راه دادن به ایران برای رفتن به سوریه برای جنگ با اسرائیل به این معنی خواهد بود که صدام حسین درخواست ایران را پذیرفته است.
همچنین روزنامه دیلیتلگراف چاپ لندن، در شماره امروز خود طی مقالهای پس از اشاره به سخنان امام امت و بررسی سایر شرایط درخواستی ایران، نوشته است: کشورهای منطقه خلیجفارس کمکهای مالی فراوانی به عراق کردند تا صدام بتواند به جنگ با رژیم آیتالله خمینی ادامه دهد.
این روزنامه سپس با اشاره به خرسند بودن کشورهای منطقه از شکست قدرت حاکم بر ایران، افزوده است: این کشورها معتقدند هدف بعدی انقلاب اسلامی آنان خواهند بود.
در ادامه این مقاله آماده است: نپذیرفتن صلح پیشنهادی عراق توسط ایران، لرزهای دیگر در سراسر منطقه خواهد بود و رهبران موروثی این منطقه نفتی آن را بهعنوان پیامی دریافت خواهند نمود که نشانگر سرنگونی صدام و جانشین شدن حاکمی طرفدار ایران بهجای او میباشد.
منبع:
لطفالله زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق: عبور از مرز (کتاب بیستم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران، چاپ سوم، ۱۳۸۹، صص ۵۰، ۵۱، ۵۲
انتهای پیام/ 112