گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس- سرگرد خلبان بهمن ایمانی از خلبانان پایگاه چهارم هوانیروز اصفهان در یادداشتی که آن را در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داده، به تشریح ثمرات پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و معرفی یکی از شهدای والامقام ارتش در دوران دفاع مقدس پرداخته است. در این یادداشت آمده است:
سی و هفت سال از انقلاب شکوهمند اسلامی میگذرد و شاخ و برگهای درخت تنومند انقلاب، در اقصینقاط جهان به ثمر نشسته است و حداقل ثمره این درخت تناور برای مردم شریف ایران اسلامی، زندگی آزاد و عزتمند در یک کشور آباد و احساس سربلندی و بالندگی در عرصه جهانی است.
لازمه تداوم عزت و قدرت دین و میهن عزیزمان، نگاه دقیق به مؤلفههای حیاتبخشی است که در خلق حماسه عظیم انقلاب اسلامی و تداوم آن مؤثر بودهاند. یکی از مهمترین مؤلفههای پیروزی و تداوم انقلاب، شهادتطلبی و ایثار مردم در سایه ولایت بوده و هست، و از مهمترین وظایف نسل امروز، شناخت و تکریم شهدای گرانقدری است که با اهدای جان خویش ضامن عزت و قدرت ایران اسلامی شدهاند.
شهید سعید، سید عبدالهادی ملک حسینی یکی از این شهداست، با ویژگیهایی خاص که بی شک در این نوشته حتی قطرهای از دریای بیکران عظمت و بزرگی و رشادت این شهید قابل بیان نیست.
شهید سید عبدالهادی ملک حسینی، فرزند برومند حضرت آیتالله فقید سید کرامتالله ملکحسینی نماینده محترم ولی فقیه در استان کهگیلویه و بویر احمد و نماینده مردم آن استان در مجلس خبرگان رهبری بود. آقازاده بودن، تحصیلات عالیه دانشگاهی و لیاقتهای بیشمار فردی، بخشی از شرایطی بود که بهواسطه آن شهید ملکحسینی میتوانست در آسایش و آرامش و در سنگری بی خطر به خدمت به نظام بپردازد؛ اما چه فرض محالی. روح خدایی و ذات شریف و پاک او که در مکتب پدر درس آزادگی آموخته بود، این انسان بزرگ و ایثارگر را بر آن داشت تا مردانه بایستد و پا به پای دیگر فرزندان ایران اسلامی، قدم در راه ایثار و جهاد و مبارزه بگذارد.
او ابتدا لباس رزم بسیجی به تن میکند و در جبهه غرب و منطقه بازیدراز قهرمانانه میجنگد و بهعنوان فرماندهای لایق در صحنههای نبرد نقشآفرینی میکند. همرزمانش وی را در عین رزمندگی، بهعنوان عارف و معلمی بزرگ میشناختندٰ؛ که در ساعات فراغت در کلاسهای مختلف وی شرکت میکردند و از وی درسها میآموختند؛ اما هرگز مطلع نشدند که این معلم فرمانده، فرزند چه کسی است.
نوبت به اعزام به سربازی میرسد، گمنامِ گمنام، ایثارگر و پا بهکار، دل در راه، جان بر کف، سنگر ارتش و از ارتش سنگر نیروی زمینی و از نیروی زمینی لشکر 23 تکاور و از لشکر 23 تکاور خط مقدم نبرد را در منطقه پاسگاه زید انتخاب میکند و با درایت و شجاعت مثالزدنیاش، فرماندهی دفاع از کیان ایران اسلامی را در بخشی از نوار مرزی بر عهده میگیرد. در خط مقدم مردانه میجنگد و همزمان با رزم، هرگز از رسالت معلمیاش غافل نمیشود. حماسهها میآفریند و در خط مقدم نبرد در دوم مرداد ماه سال 61 در پاسگاه زید و ادامه عملیات رمضان مورد اصابت گلوله مستقیم دشمن قرار میگیرد و مرغ جانش به سمت معبود به پرواز در میآید.
وقتی خبر شهادت فرزند را به آن پدر بزرگوار که خود نخستین معلم بزرگترین درسهای زندگی پسر شهیدش بوده میدهند، حضرت آیتالله ملکحسینی که ابراهیموار، اسماعیلش را به قربانگاه عشق فرستاده، با آرامش خاص خود میفرماید: «قرة العین من آن میوه دل یادش باد؛ که خود آسان بشد و کار مرا مشکل کرد».
و بدین سان فرزند برومند آیتالله ملکحسینی در لباس افسری ارتش جمهوری اسلامی ایران به افتخار شهادت نائل میشود و درسهای زندگی کوتاه او خدمت بیمنت، ایثار در سکوت و شهادت در مظلومیت برای ابد به یادگار میماند؛ تا چراغی باشد برای راه آنانی که مثل او می اندیشند.
سالها از شهادت شهید ملکحسینی میگذرد و راه و یاد او بهعنوان سمبل عزت و اقتدار و ایثار و شهادت برای همیشه تاریخ به یادگار خواهد ماند. رزمندگان ارتش جمهوری اسلامی ایران، چنان همیشه، سربازی اسلام و ایران را برای خود مایه افتخار میدانند و درسهای بزرگ شهید ملکحسینی را در دفاع از حریم ولایت، عزت اسلام و آزادی ایران، الگو و اسوه زندگی خود قرار میدهند.
خدمت بیمنت، ایثار در سکوت و شهادت در مظلومیت
با سلام و درود 
