به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، پاسخ این سئوال را اینگونه باید داد که پیامبر اکرم(ص) علاوه بر قرآن مجید - که اعجاز جاودانه آن آشکار و بدیهى است - معجزات فراوانى دارد که بعضى از آنها در آیات قرآن و کتابهاى سیره نویسان ثبت شده است. ابن شهر آشوب، تعداد معجزات آن حضرت را 4440 عدد ذکر کرده است. (مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 144) شمارى از اهم این معجزات عبارت است از:
1. اسراء
«اسراء» همان حرکت شبانگاهى پیامبر(ص) از مسجد الحرام تا مسجدالاقصى است. (ر.ک: تفسیر موضوعى قرآن کریم، ج 8، صص 64-85) این سفر در «یک شب»، در بیدارى و با همین پیکر مادى تحقّق یافت؛ نه در شبها و روزهاى طولانى یا در عالم خواب و با روح به تنهایى. آیات قرآنى و شواهد تاریخى، بر وقوع این سفر دلالت آشکار دارند. قرآن کریم مىفرماید: «سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ» (اسرا ـ 1)؛ «منزّه است آن [خدایى که بندهاش را شبانگاهى از مسجدالحرام به سوى مسجدالاقصى - که پیرامونش را برکت دادهایم - سیر داد تا از نشانههاى خود به او بنمایانیم که او همان شنواى بینا است».
این رویداد از طریق شیعه و اهل سنت نقل و در کتابهاى روایى و تاریخى، فراوان به آن پرداخته شده است. البته جابجایى در فضا و پیمودن مسافتهاى طولانى در زمان کوتاه، در زندگانى دیگر پیامبران نیز سابقه داشته است؛ چنانکه درباره سلیمان(ع) مىخوانیم: «وَلِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ وَ...» (سبا ـ 12) ؛ «و باد را براى سلیمان [رام کردیم] صبحگاهان مسیر یک ماه را مىپیمود و عصرگاهان مسیر یک ماه را».
افزون بر این، شواهد عینى و تجربى بسیار وجود دارد که برخى از اولیاى الهى، مسافتهاى طولانى را در زمانى کوتاه پیموده و به اصطلاح «طى الارض» داشتهاند. البته آنچه گفته شد، تنها درباره «اسراء» و حرکت شبانگاهى پیامبر(ص) از مسجدالحرام به مسجدالاقصى است که خود مقدمه «معراج» به شمار مىآید. «معراج» از معجزات ویژهاى است که اسرار و لطایف عمیقترى دارد و از نشانههاى برترى پیامبر اسلام(ص) و شرافت وى بر تمام جهانیان است.
2. شق القمر
از دیگر معجزات برجسته پیامبر اسلام(ص) «شق القمر» است. قرآن مىفرماید: «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ» (قمر ـ 1)؛ «قیامت بسیار نزدیک شد و ماه شکافت». «انشقاق قمر»، در پاسخ مشرکانى صورت گرفت که درخواست چنین کارى داشتند، تا به ارتباط پیامبر(ص) با علم و قدرت بىپایان الهى پى برند. (تفسیر نمونه، ج 23، ص 9)
از آنجایى که حضرت محمد(ص) واپسین پیامبر است، دوران پس از وى «آخر الزمان» خوانده مىشود و بعثت او، نشانه نزدیک شدن قیامت است؛ زیرا در مقایسه با عمر جهان هستى، زمان پس از پیامبر اسلام اندک مىنماید. بهترین دلیل بر وقوع این حادثه در زمان آن حضرت، آیه بعد همین سوره است که از سرسختى و تداوم انکار مشرکان - با وجود رؤیت این معجزه شگفتآور - پرده برمىدارد: «وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ»( قمر ـ آیه 2)؛ «و هرگاه نشانهاى ببینند، روى بگردانند و گویند، سحرى همیشگى است».
البته چنین انشقاقهایى در زندگانى پیامبران گذشته نیز سابقه داشته و به صورت ضعیفتر جلوهگر شده است؛ چنان که درباره موسى(ع) آمده است: «فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقاً فِی الْبَحْرِ یَبَساً» ( طه ـ 77)؛ «و راهى خشک در وسط دریا براى آنان باز کن». در بخشى دیگر از داستان آن حضرت مىخوانیم: ضربه عصاى موسایى سنگ را شکافت و دوازده چشمه آب جوشید:
«َقَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَیْنا إِلى مُوسى إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ...» ( اعراف (7)، آیه 190)؛ «و آنان را به دوازده عشیره که هر یک امتى بودند، تقسیم کردیم و به موسى - وقتى قومش از او آب خواستند - وحى کردیم با عصایت بر آن تخته سنگ بزن؛ پس از آن دوازده چشمه جوشید و هر گروهى آبخور خود را شناخت».
منبع:کیهان
